Filatelistyka.org

Mariusz

Któż z nas nie widział lub nie słyszał o kolorowo odzianych żołnierzach Ojca Świętego?
Cisza...
To dobrze. O Gwardii można pisać i pisać, a jest to temat dość wdzięczny, gdyż w Watykanie wszystko jest naj Smile

. W odniesieniu do Gwardii Szwajcarskiej Watykan jest właśnie najbardziej zmilitaryzowanym państwem na świecie, gdyż co 10 mieszkaniec jest żołnierzem (cytuję błyskotliwą wypowiedź JPII). Pewnym paradoksem w tym kontekście jest stwierdzenie, iż armia ta jest najmniejszą formację zbrojną na świecie.

Pierwszą serię dotyczącą Gwardii Watykan wydał w 1956 roku (Mi250/5):
[link widoczny dla zalogowanych]
Została ona wydana z okazji 450-lecia powstania tej formacji. W 1506 roku papież Juliusz II (znany z wojowniczego charakteru) poprosił szwajcarskie kantony o oddział 100 najemników (niektóre źródła podają również liczby 150 i 200). Nie było to dziwactwo, gdyż wówczas w Europie panowała moda na „Szwajcarów”. Na przełomie XV i XVI wieku duża część obywateli kantonów Związku Helweckiego, nie mogąc odziedziczyć gospodarstw i majątków po swoich ojcach (jedynym dziedzicem był zawsze najstarszy syn) zaciągała się do służby wojskowej na dworach Francji, Niemiec i ówczesnych Włoch. Powstałe wskutek tego oddziały szwajcarskich najemników były cenione za sprawność bojową, dyscyplinę i wierność wobec chlebodawcy. I tak zaczęła się nasza historia. Dokładnie 22.I.1506 r. o zmierzchu po przejściu Alp, Lombardii, Toskanii i Lacjumstów, w liczbie ponad 150 piechurów, pierwsi gwardziści na czele kapitana Kaspara von Silenen, pochodzącego ze szwajcarskiego kantonu Uri, przeszli przez Porta del Popolo (Bramę Ludu) w Rzymie. Na znaczkach o nominale 4 i 35 lirów widnieje ciekawa postać – warto ją ocalić od zapomnienia – jest to kapitan Roust. 21 lat później, w dniu 06.V.1527 gwardziści potwierdzili swą wierność papieżowi Klemensowi VII, przelewając krew w jego obronie. Luterańscy, niemieccy żołnierze i hiszpańscy piechurzy, wynajęci przez cesarza Karola V, rozgniewanego na papieża za przystąpienie do sojuszu przeciwko niemu (sojusz profrancuskiej Ligi z Cognac; ciekawe czy pili koniak?), najechali i zaatakowali Rzym. Dzień 6 V jest odtąd szczególnym dniem dla żołnierzy Gwardii, bowiem wtedy zginęło ich 147, broniąc papieża w nierównej walce z dziesięcioma tysiącami najemników cesarza Karola V. Od tego czasu ten dzień jest największym świętem gwardzistów. Rekruci składają przysięgę na Dziedzińcu św. Damazego podczas uroczystej defilady a Ojciec Święty przyjmuje ich na osobistej audiencji. Wracając do naszej krwawej bitwy w 1527 roku – 147 gwardzistów poniosło śmierć na stopniach Bazyliki św. Piotra i przed jej głównym ołtarzem. Bohaterską obroną dowodził kapitan Roust z Zurychu, którego żonę zabili rozbestwieni zwycięzcy, przed śmiercią odrąbując jej dłonie i porzucając na zwłokach męża. Zwycięskie wojska cesarza, pozbawione wyższych dowódców, rozpoczęły plądrowanie miasta, znane w historii jako Sacco di Roma. Rabowano domy, pałace, kościoły, a nawet groby papieskie. Bitwę o Rzym przeżyło zaledwie 42 Szwajcarów, pełniących służbę w Pałacu Apostolskim. To oni swą waleczną postawą ocalili życie papieża. Przeprowadzili go tajnym przejściem, zwanym passetto, prowadzącym z koszar Gwardii Szwajcarskiej do ufortyfikowanego Zamku Świętego Anioła (Castel San Angelo). W nim papież znalazł bezpieczne schronienie. Jednak po miesiącu oblężenia zamek skapitulował. Jednym z warunków kapitulacji postawionych przez cesarza papieżowi było zastąpienie Gwardii Szwajcarów oddziałem niemieckich landsknechtów. Po dwóch latach nieobecności w Wiecznym Mieście papież powrócił do splądrowanego kolejnymi najazdami Rzymu. Wówczas to mieszkańcy miasta poprosili papieża, by w pierwszym rzędzie przywrócił Gwardię Szwajcarską. Papieżem, który to uczynił w 1548 roku, był Paweł III. Utworzył on liczącą 225 żołnierzy Cohors pedestris Helvettiorum a sacra custodia Pontificis (Kohorta pieszych Szwajcarów dla świętej obrony Papieża, zaczynam uwielbiać łacinę Smile

. Była oczkiem w głowie kolejnych papieży także w XVII, XVIII i XIX wieku.

Drugą serię poczta watykańska wydała w 1997 roku (Mi 1207/0 Cool

:
[link widoczny dla zalogowanych]
Odetchnijmy od wojennej zawieruchy i popatrzmy na ich piękne stroje. To żywy przykład najlepszych tradycji włoskiego renesansu. Strój nie jest projektu, jak się powszechnie błędnie sądzi, Michała Anioła Buonarottiego – to tylko piękna legenda (przekazywana jednak przez przewodników). Mundury gwardzistów zmieniały się w ciągu stuleci i odpowiadały zazwyczaj modzie żołnierskiej panującej w danej epoce. Barwne mundury zostały zaprojektowane na początku ubiegłego stulecia. Opracował je Jules Repond, dowódca gwardii w latach 1910-1925, z zawodu krawiec. Stroje jego projektu są prawie identyczne z tymi, w jakich w roku 1506 przybyli do Rzymu pierwsi gwardziści. Barwy zaś są barwami Medyceuszy, możnej rodziny włoskiej, która w tamtym okresie wydała kilku papieży (Leona X, Leona XI i Klemensa VII). Również uzbrojenie pochodzi z epoki Renesansu. Mundur galowy gwardii jest pomarańczowo-granatowo-czerwony. Poza strojem galowym gwardziści posiadają mundur granatowy, zwany „nocnym”, bowiem najczęściej używany jest on do nocnej służby. Noszą też strój cywilny, gdy wymaga tego przebywanie incognito. Zazwyczaj dzieje się to podczas podróży zagranicznych papieża i gdy przejeżdża on np. odkrytym samochodem pośród pielgrzymów. Gwardziści przeważnie prezentują białą broń- miecze, na wyposażeniu mają jeszcze pancerze, halabardy, a w zbrojowni również broń palną (którą noszą oficerowie i to wyłącznie w nocy ze zrozumiałych powodów – nie przystoi w tak świątobliwym miejscu obnoszenie się z karabinem...).
Na jednym ze znaczków (przywieszce) widać flagę gwardzistów. Jest ona nieodłącznym elementem przysięgi młodych rekrutów. Lewą rękę rekrut kładzie właśnie na sztandarze gwardii, na którym widnieje herb obecnego Papieża (na obecnym sztandarze gwardii nad herbem Benedykta XVI jest tiara, choć nie ma jej na oficjalnym herbie.) i Juliusza II. Prawą rękę rekrut wyciąga do góry i pokazuje trzy palce, na znak Trójcy Świętej.

Ostatnią serię wydano w 2005 roku (niestety nie mam jeszcze określonego numeru wg Michela), z okazji przepięknej 500-nej rocznicy powstania Gwardii, przypadającej w 2006 roku (rozpoczęły się oczywiście 22.I, prawdziwe uroczystości przypadły 6.V):
[link widoczny dla zalogowanych]
Obecnie Gwardia liczy 110 członków. Jej komendantem jest od 2002r. pułkownik Elmar Theodor Mäder. Z urzędu jest on Członkiem Rodziny Papieskiej i Szlachcicem Jego Świątobliwości.
To wszystkie serie na temat Gwardii Szwajcarskiej, jakie wydała poczta Citta del Vaticano na przestrzeni swej 77-letniej działalności. Jak dla mnie trochę za mało uwagi im poświęcają, dla Was pewnie dobrze, bo już prawie kończę ględzić hahaha!
Mała ciekawostka:
Przed rokiem miało miejsce wydarzenie bez precedensu. Gwardzista szwajcarski ożenił się z Polką, którą poznał w Rzymie, a ślub wzięli w Olsztynie. Młoda para, Teresa i Adrian, wzbudziła ciekawość wśród gości weselnych i przechodniów, bowiem pan młody ubrany był w strój gwardzisty, a towarzyszyli mu koledzy również w gwardyjskich mundurach. Ślub pobłogosławił arcybiskup Edmund Piszcz. Wyśniony ślub.
Zapraszam Was również do przeczytania rozmowy jaką przeprowadził ks. Jan Słowiński z Dominikiem Landertem, gwardzistą w którego żyłach płynie polska krew. Można się dowiedzieć wiele ciekawych rzeczy, zwłaszcza o służbie „od kuchni”.: [link widoczny dla zalogowanych]

Oficjalna strona Gwardii Szwajcarskiej:www.schweizergarde.org.

astaron

Mariusz! Może warto, abyś te - bardzo ciekawe - posty umieszczał na głownej stronie jako artykuły? Pogadaj z Barkleyem - nie powinno być problemu Smile

Mariusz

eeee tam astaron, po co się pchać na afisze Smile

mnie jest dobrze w tym gniazdku (mój zbiór), więcej mi nie potrzeba.

tomasdivius

Juz rozmawialem z Mariuszem na ten temat Very Happy

, trzeba cos zrobic dla Watykanu na naszej stronie Smile

, Mysle ze wiecej szczegolow trzeba obgadac ale to juz na privie.

Super robota Mariusz!!

Pozdrawiam Cool